Δέκα εμπειρικοί αφορισμοί

Η ανακάλυψη και διόρθωση ενός προβλήματος του λογισμικού μετά την παράδοση, είναι 100 φορές πιο ακριβή από την ανακάλυψη και διόρθωσή του στο στάδιο των απαιτήσεων.
Το πρόγραμμα ανάπτυξης του λογισμικού μπορεί να συμπιεστεί κατά 25% του ονομαστικού, αλλά όχι περισσότερο.
Για κάθε 1 Ευρώ που ξοδεύεται στην ανάπτυξη του λογισμικού, θα ξοδεύονται 2 Ευρώ στη συντήρηση.
Το κόστος ανάπτυξης και συντήρησης του λογισμικού είναι πρωταρχικά συνάρτηση του αριθμού των πηγαίων γραμμών στο προϊόν.
Η ετερογένεια των ατόμων ευθύνεται για τις μεγαλύτερες διαφορές στην παραγωγικότητα λογισμικού.
Η γενική αναλογία κόστους λογισμικού προς κόστος υλικού μεταβλήθηκε από 15/85 το 1955 σε 85/15 το 1985 και συνεχίζει να διευρύνεται.
Η ανάπτυξη λογισμικού σήμερα ακολουθεί μια κατανομή 60-15-25. Το 60% της ανάπτυξης αφιερώνεται στην ανάλυση και σχεδιασμό, το 15% στον προγραμματισμό και 25% στον έλεγχο.
Τα συστήματα λογισμικού και τα προϊόντα λογισμικού κοστίζουν τρεις φορές περισσότερο για να αναπτυχθούν από ότι ένα αυτόνομο πρόγραμμα λογισμικού.
Στη διαδικασία του ελέγχου ανακαλύπτεται το 60% των λαθών.
Πολλές πρακτικές και φαινόμενα λογισμικού ακολουθούν κατανομή Pareto, όπου το 80% της συνεισφοράς προέρχεται από το 20% των συμμετεχόντων.

(Από το IEEE Software, Vol 4, No 5, Sept 1987, pp 84-85. Επίσης στο Merlin Dorfman, Richard H.Thayer. Software Engineering. Foreword by Barry W. Boehm. IEEE Computer Society Press, 1997. Μετάφραση από την Ιωάννα Γκρίνια)