Μέτρηση συνέπειας στον πηγαίο κώδικα προγραμμάτων (καταργήθηκε 2003)

Η συνέπεια στο πως έχει γραφεί ένα πρόγραμμα είναι συχνά σημαντικός παράγοντας που είναι πιθανό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλέψει άλλα στοιχεία της συμπεριφοράς του προγράμματος, όπως την παρουσία λαθών. Στόχος της εργασίας αυτής είναι η χρήση στατιστικών τεχνικών για την ανάλυση της συνέπειας (η ασυνέπειας) που εμφανίζεται στον τρόπο που έχει γραφεί ο πηγαίος κώδικας. Η ανάλυση του κώδικα θα γίνει με εργαλείο που θα αναπτυχθεί στα πλαίσια της εργασίας. Στοιχεία που θα αναλυθούν μπορεί να είναι:

• Η στοίχιση των γραμμών
• Η χρήση κενών ανάμεσα σε τελεστές
• Το μέγιστο μήκος των γραμμών
• Τα χαρακτηριστικά των ονομάτων των μεταβλητών

Στην εργασία θα μελετηθεί η αλληλοσυσχέτιση των παραπάνω κατηγοριών καθώς και η σχέση τους με τη χρήση βέλτιστων πρακτικών γραφής κώδικα και με συχνά εμφανιζόμενα λάθη.

Βιβλιογραφία

• Brian W. Kernighan and P. J. Plauger. The Elements of Programming Style. McGraw-Hill, second edition, 1978.

• Brian W. Kernighan and Rob Pike. The Practice of Programming. Addison-Wesley, 1999.

• Alan M. Davis. 201 Principles of Software Development. McGraw-Hill, 1995.

• Andrew Koenig. C Traps and Pitfalls. Addison-Wesley, 1988.